Biesiada z piosenką i tańcem

Jest wiele sposobów na to jak wyrazić tęsknotę za latem, chociażby powiedzeniem „A mnie jest szkoda lata”! Może biesiada z piosenką, tańcem, poezją, satyrą będzie też przywołaniem wspomnień. A wszystko- w koncercie pt. „To nic, że jesień… złote liście tańczą”, na który Zespół Cztery Pory Roku zaprosił w niedzielne popołudnie 5 października. Na koncert wybrano taki repertuar, który „w sercach ogień rozpala, czerwienią liści rozgrzewa krew” i zachęca do wspólnego śpiewania, tańczenia, zabawy tak, by wszyscy uczestnicy czuli klimat prawdziwej biesiady.           
„Popatrz cyprysów gaj kołysze wiatr i niesie miłą woń kwiatów i morskich traw”- to w piosence „Bella, Bella donna”. Czego jeszcze żal z letnich wspomnień; może „Kolorowych jarmarków”, baloników na druciku, z piernika chaty- wszystko jakby z naszego podwórka. Okazuje się, że niewinny sen może być  spełnieniem letnich obietnic podróży do Paryża, San Francisco przemierzając świat z Renatą w zielonym Audi przez „złoty most”, jak w piosence. Nie bójmy się jesieni, przed nami piękne dni, po złocie, po zieleni marzenia będą szły wtedy, gdy „Pod czerwoną jarzębiną” zatrzymamy te chwile, w których „mile mijał czas, a jej zielone, małe listki czule wciąż tuliły nas”. Lecz kiedy jarzębina listki gubi, to znak, że jesień już. A wtedy pachnący cynamonem dom, płomień świec, na stole grzane wino, gorąca czekolada- jednak niczego nie może być w nadmiarze, jak w piosence „A ja nie chcę czekolady”. Coraz bardziej dochodzimy do stwierdzenia, że „światem zaczęła rządzić jesień” więc może by tak uciec pociągiem od jesieni i znowu w podróż wyruszyć, tym razem w nasze piękne góry i tam spotkać „Takiego Janicka”, co by serduszko chciało… Po liściu kaliny, po ciszy na stawie, po krzyku żurawi, to widać- jesień już, a w piosence „Żurawie odlatują” jesień lasy w złoto zamienia i żurawie zostawiają już tylko cień skrzydeł na trawie. Gdyby rok schowany  był w zegarze, jesień byłaby magiczną godziną- odliczamy więc wszystkie chwile razem spędzone gdy „serca nasze z żarem iskier połączyły się”, o czym w piosence  „Obozowe tango”. Mówisz, że gdzieś jesień już widziałaś- jesień musi przyjść po lecie śpiewamy w piosence „Złote liście”, wtedy lato cicho zgaśnie. I co będzie dalej pokaże czas jak w piosence „Que sera, sera”. Nie można nie kochać jesieni, jej barw purpurowych, szarych, żółtych, czerwonych, szczerozłotych; ile piękna wnoszą te kolory do otaczającego nas krajobrazu- ach, zachłysnąć tym pięknem j wyrazić to w piosence „Jak dobrze z balladą wędrować”, bo ona jest ptakiem, bo ona jest wiatrem… Jest coś niesamowicie nostalgicznego i znaczącego w dorocznej kaskadzie jesiennych liści. I gdy „Cygańska jesień” ruszy z tobą w świat, to wiatr znów roznieci kolorowe liście, do tego jałowca dym, gitary śpiew… być może aż po brzask, aż po horyzont. Tak daleko i tak długo, aż przyjdzie się rozstać, najlepiej wyrażą to słowa wspólnie odśpiewanej piosenki „Bando, bando”- „ bo w naszej ferajnie przyjęte jest zabawić się fajnie i śpiewać też”. Cała biesiada w radosnych tonach piosenek zawierała takie przesłanie „Nie bójmy się jesieni, życie ma swoją jesień też, choć znów do wiosny wracać chcemy, jesień najdłużej wierna jest”. Niech więc rozbrzmiewa jesienny, srebrzysty śpiew i  złotem, czerwienią otulona muza niech tańczy, niech tańczy… Ten jesienny taniec przeniósł się w całej swej okazałości na parkiet sali widowiskowej, tutaj już w wykonaniu grup tanecznych. Oto młodzieżowa grupa „Czerwone korale”  z SP Oleszyce zaprezentowała folkową, pełną ekspresji wersję tańca do utworu„ Karczmareczka”. Natomiast panie ze Szkoły Tańca „Fantazja” rozgrzały atmosferę pokazem tańca Latino „Mambo Si”. Pokaz zawierał kilka układów Latino, które emanowały energią i gorącymi rytmami, dodatkowo stroje tancerek wprawiły publiczność w zachwyt i oczarowanie, a  wszystko zostało nagrodzone wielkimi brawami. Grupa taneczna przez większą część koncertu towarzyszyła Zespołowi Cztery Pory Roku tańcząc i bawiąc się w takt wykonywanych utworów. Do zabawy włączyły się także osoby spośród publiczności, co dało poczucie świetnej, prawdziwie biesiadnej atmosfery. Nad przebiegiem tych tanecznych pokazów czuwała jak zawsze profesjonalnie Pani Monika Jezuit. Dziękujemy! Zabawnie, wesoło było także z udziałem Romana Morawskiego, który wystąpił z monologiem satyrycznym, a  Pani Krystyna Czerwiec zaprezentowała wiersze własne „Trzeba umieć”, „Orzeł” oraz „U schyłku lata” autorstwa Alicji Zalewskiej. By podkreślić biesiadny charakter, hostessy obdarowały publiczność  cynamonowymi ciasteczkami, serduszkami dodatkowo jako podziękowanie dla jej zaangażowanie w śpiewanie razem z Zespołem, gorące owacje, zabawę i taniec. Dziękujemy także pracownikom MGOK Oleszyce za pomoc w realizacji koncertu. Zespół Wokalno- Instrumentalny wystąpił w składzie: wokal- Alicja Franus, Małgorzata Kościelińska, Monika Olejnik, Kacper Olejnik, Paweł Młodowiec- wokal, muzyczna aranżacja utworów, Konrad Młodowiec- gitara akustyczna, Roman Morawski- gitara basowa, Martyna Kulczycka- akordeon, gościnnie- Michał Bosak- saksofon.
„Jesień, to druga wiosna, kiedy każdy liść jest kwiatem”.
                                                                                                                                          Autor: Alicja Franus 
Galeria zdjęć: https://oleszyce.pl/?c=mdGal-cmSiatka-136-332